Dramat 2004

Film porusza głośny dziś problem wykorzystywania seksualnego dzieci. Pokazuje, jak głęboki wpływ mają podobne doświadczenia na życie młodych ofiar. Bohater filmu - Brian, nieudacznik wychowywany przez nadopiekuńczą matkę - wyparł z pamięci traumatyczne przeżycia. Dręczy go jednak luka we wspomnieniach, którą uznaje za skutek porwania przez kosmitów. Szukając rozwiązania próbuje odnaleźć Neila - chłopca, który pojawia się w jego snach, a który może być kluczem do rozwiązania zagadki „utraconych” pięciu godzin.

Opowieść rozpoczyna się w Albany, rodzinnym mieście muzyka. Film opowiada o dzieciństwie Raya, problemach z narkotykami i z miłością. 70-letni muzyk w wieku 6 lat zachorował na jaskrę i stracił wzrok. Jeśli życie w jakiś sposób jest sumą wydarzeń, historia Raya Charlesa może zostać odczytana, jako pasmo osobistych wzlotów i upadków, jakie towarzyszyły jego długoletniej karierze w przemyśle muzycznym. Ale w przypadku człowieka, który radził sobie ze swoimi udrękami, bólem i ciemnością, tak dobrze jak z różnorodnymi stylami muzycznymi - Jazz, Rhythm & Blues, Rock'n'Roll, Gospel, Country & Western – jego historię można odczytać w zupełnie inny sposób. Życie Raya to powstała na bazie sekwencji wydarzeń, poruszająca i inspirująca podróż jedynego w swoim rodzaju geniusza, który dał światu zupełnie nową wrażliwość muzyczną.

Akcja filmu rozgrywa się podczas letnich regat wioślarskich i skupia się na miłosnych perypetiach grupki nastolatków u progu dorosłości. Odkąd związek Achima z jego dziewczyną stał się bardziej poważny, Tobi czuje się coraz bardziej pomijany i zdezorientowany. Z każdym następnym aktem bohaterowie nieuchronnie zmierzają do konfrontacji równie zaciekłej i wyzwalającej jak sama letnia burza.

Eutanazja jest jednym z zagadnień budzących wciąż ogromne kontrowersje. Jej zwolennicy i przeciwnicy formułują szereg argumentów za swoimi stanowiskami. Nie wolno jednak zapominać, że te często jałowe spory w istocie swej podejmować powinny kwestie ludzkiej godności i cierpienia, a nie tylko rozwiązań prawych. Film Alejandro Amenábara opowiada historię sparaliżowanego człowieka, który walczy o swoją śmierć. Reżyser przypomina tym samym o dramacie jaki może spotkać każdego i o tym, że czasem jednostka nie jest w stanie dźwigać tak ciężkiego brzemienia jakim potrafi być życie.

Berlin, kwiecień 1945 roku. Na ulicach panuje chaos nie do opisania. Naród niemiecki czeka na swą nieuchronną klęskę. Adolf Hitler wraz ze swoimi najbliższymi współpracownikami ukrywa się w bunkrze w podziemiach Kancelarii Rzeszy. Wśród „świty” wodza znajduje się Traudl Junge, ostatnia sekretarka Hitlera. To jej wspomnienia posłużyły do przedstawienia ostatnich, spędzonych w izolacji, dwunastu dni życia wodza upadającej III Rzeszy. Te dramatyczne dni wzbudzają tak wiele kontrowersji i domysłów jak żaden inny etap biografii Hitlera. Co naprawdę wydarzyło się dziesięć metrów pod ulicami Berlina?

Liam Neeson pojawia się w roli Kinseya, człowieka, który w roku 1948 nieodwracalnie zmienił amerykańską kulturę, publikując książkę Sexual Behaviour in the Human Male. Przeprowadzając wywiady z tysiącami ludzi, pytając ich o najbardziej intymne aspekty ich życia, Kinsey uwolnił społeczeństwo od ciężaru sekretów i wstydu, społeczeństwo, którego seksualne praktyki były przedmiotem najbardziej strzeżonego tabu. Jego praca wywołała jedną z najbardziej zagorzałych publicznych dyskusji ubiegłego wieku. Debata ta nie słabnie aż po dziś dzień. Ukazując technikę osławionych już, opracowanych przez Kinseya wywiadów, film opowiada o niezwykłej drodze naukowca od początków jego kariery do międzynarodowej sławy. Alfred Kinsey urodził się jako syn inżyniera, jednocześnie kaznodziei w szkółce niedzielnej (John Lithgow). Buntując się przeciwko purytańskiej obyczajowości i według niego fałszywej pobożności rodzinnego domu, zafascynowany naturą i nauką, Kinsey kończy zoologię na Harvardzie. Przez lata specjalizował się w badaniach osy owocówki.

Osada przenosi nas ponad sto lat w przeszłość. W małej wiosce zżyta ze sobą społeczność wiedzie spokoje życie, koncentrując się na zwykłych ludzkich sprawach – na pracy, nieszczęśliwej miłości i wyznaniach typu: „Kocham cię bardziej niż słońce i księżyc razem wzięte”. Społeczność jest zżyta, bo nie ma innego wyjścia – nikt z tytułowej osady nie może wystawić nosa poza wioskę, bo w okolicznych lasach żyją tajemnicze, krwiożercze stworzenia. Bestie niekiedy jednak wyłażą z lasu, rozrabiają w wiosce i atakują ludzi.

Dwóch dojrzałych przyjaciół, po trzydziestce z okładem, Miles (Paul Giamatti) i Jack (Thomas Haden Church) wyrusza w podróż po kalifornijskich winnicach. Delektując się najlepszymi winami, poznają jednocześnie smak samotności, niespełnionych marzeń i kaprysów losu.